Als er ooit direct alle alarmen af gaan in de hoofden van grafisch ontwerpers, dtp-ers, redacteuren of schrijvers, dan is dit in het geval van teveel afbrekingen in de tekst. Want in een van de tien geboden van de typografie staat: “er zullen nimmer meer dan twee afbrekingen onder elkaar volgen in welke tekst dan ook!”

 
Een regelafbreking; oftewel een woord dat aan het einde van de regel wordt afgekapt, met een streepje en dan vrolijk verder gaat op de volgende regel. Het liefst ook nog een mooie afbreking, dus niet na twee letters afbreken, maar na minstens drie letters. Zoals pijn-appel, aard-appel, als-of, angst-schreeuw enz.
 
Heel goed, heel goed. In de esthetische typografie van vandaag de dag, is jaren geleden ooit afgesproken dat er na twee zinnen met aan het eind een regelafbrekingen, zéker geen derde mag komen. Deze regels stammen uit een tijd dat alle teksten alleen maar van papier afgelezen werden. In deze tijd met uiteenlopende soorten smartphones, tablets en andere devices, valt er niks af te breken aan het eind van de zin.
 

Maar goed, hoe kom ik op dit slaapverwekkende onderwerp? Zie hier de krant. Een aantal jaren geleden zou ik hebben gezegd: hé… drie afbrekingen onder elkaar... En na twee regels nóg drie!!! Zitten ze daar nu met zijn alle te slapen bij deze “typografie-respecterende” krant?!
 
Maar ik dacht: weet je?… ik besluit de krant niet te bellen, ik ging achteroverleunen om eens goed te bekijken wat ik zag, en zei tegen mezelf: nee, het is goed zo. Ik zie dit eerlijk gezegd liever, dan van die kolommen tekst, waarin krampachtig wordt vastgehouden aan de geen-3-afbrekingen-onder-elkaar regel en waardoor de leesbaarheid achteruit gaat. Of erger nog... smalle kolommen tekst, uitgevuld... waarin, door wie dan ook, is besloten om NIETS af te breken. En een gatenkaas van woorden en zinnen opleverd...
 
Oké, men zegt wel eens: “in de beperking openbaart zich de meester” (citaat van Goethe). Oftwel, een vakman kan laten zien wat hij waard is, als hij laat zien dat hij rekening houdt met de meest essentiële typografische regels. Mijn idee is om deze regel in ieder geval te laten varen. In de meeste gevallen blijven teksten goed leesbaar ook al staan er vijf (!) afbrekingen onder elkaar. Misschien tijd om eens nieuwe afspraken te maken hierover... Nee, dat is niet nodig. Elk mens heeft het recht om dit zelf te beslissen! Zeker als de krant hier in de toon voert.
 
 
Ik zou er bijna de tent van afbreken…