Af en toe lees ik een vacature die, meestal via Twitter, aan mijn neus voorbij schiet. En dan het liefst op een vacature op creatief gebied. Want ook al ben ik als freelancer niet op zoek naar een vaste of tijdelijke baan... ik vind het wel belangrijk om weten waar het bedrijfsleven naar vraagt bij het aannemen van nieuw personeel. Op deze manier kan ik een beetje peilen waar in de markt nu echt vraag naar is.

 
Zo kwam er van de week een vacature voorbij voor een DTP functie. Een aantal jaren werd er in deze vacatures naar kandidaten gevraagd met vaardigheden of competenties als: teamplayer, secuur, excellent in Illustrator / Indesign / Photoshop, geen 9-to-5 mentaliteit, stressbestendig etc. En oké... een DTP-er anno nu laat zich niet beperken door het opmaken van een foldertje of magazine en weet uitstekend zijn draai te vinden op de digitale snelweg. Een beetje kennis van HTML mag van hem/haar best worden verwacht, zou ik zeggen.
 
Ik ga even iets terug in de tijd. Je had toen over het algemeen 2 typen DTP-ers; de creatieve DTP-er en de technische DTP-er. Voor de meeste technische DTP-ers viel ruime tijd geleden al het doek. Er was gewoon niet genoeg vraag naar. Of je moest wel zeer goed, snel en goedkoop zijn. Dan kon je nog bij drukkerijen of reclamebureaus terecht, zoals trouwens nog steeds bij enkelen, waar overigens niets mis mee is.
 
Maar een combi van zeer creatief én technisch zeer uitmuntend bestond bijna niet. Het was duidelijk dat het bedrijfsleven vooral zocht naar creatieve DTP-ers, mensen die vormgeving en technisch uitwerken in de vingers hadden. Later kwam er meer vraag naar creatieve DTP-ers met online skills. Maar wat is dan officieel een DTP-er? Dekt deze term de lading nog wel? Ik kom ook vaak verschillende schrijfwijzen tegen: DTP-er, DTP’er, Dtp'er, desktoppublisher, met hoofdletter, kleine letter, streepjes, komma’s... whatever.
 
De term DTP-er staat officieel voor desktoppublisher, een layouter of werktekenaar. Een definitie die tegenwoordig ruim genomen kan worden, want in de ogen van een aantal bedrijven is zo’n werkpaard ook vlot in staat om een HTML5 website handmatig te coderen, vlekkeloos een Magento webshop te onderhouden en een complete bedrijfsfilm in After Effects te animeren. Een multitalent dus, die uiteraard ook nog een catalogus van ± 250 pagina’s technisch perfect kan opmaken en in no-time drukklaar kan afleveren. Jongens... echt goed DTP-en is een vak wat duurt jaren voordat je het tot in de puntjes beheerst.
 
Of... is het laatstgenoemde misschien niet meer zo belangrijk als voorheen? Verschuift langzaamaan de term DTP-er, van iemand die concepten uitwerkt of drukklare bestanden technisch perfect uitlevert, naar iemand die email-templates kan HTML-en of animated banners kan produceren? En zodoende het een grijze gebied betreed dat voorheen alleen beheerst werd door webbouwers of webdevelopers?
 
Nou... nee hoor! In de vacaturetekst die ik las, zochten ze gewoon een DTP-er met een perfecte digitale en projectmanagement skills (zoals een app bouwen of een order begeleiden) en waren de meer traditionele DTP skills een randvoorwaarde. En het liefst een schoolverlater, want die zijn het meest vertrouwd met een online, een beetje offline, API’s... Joomla website bouwen hier, user interface ontwerpen voor een appje daar. Toegegeven... dat beeld klopt aardig. Want als je ze een opdracht geeft worstelen ze zich met behulp van wat tutorials of bevriende ex-klasgenoten er wel doorheen.
 
Maar iemand die écht goed in alles zoals in de vacature wordt verwacht? Die zie je zelden tot nooit... Maar ik krijg wél de indruk dat het bedrijfsleven dáár juist naar op zoek is. Naar een DTP-er met iets extra’s. Dat zie ik dus terug in de vacatures: DTP/account manager, DTP-er/application architect of DTP-er/CEO. Maar waar ligt de basis dan? Bij het stukje DTP of bij het andere? Want je kunt niet overal even goed in zijn.
 
Het is grappig en triest dat een aantal bedrijven van alles suggereren in hun vacatureteksten en gouden bergen beloven tijdens sollicitatiegesprekken. 40% online, 60% offline, verzorgen van crossmediale trajecten van A t/m Z. Maar als puntje bij paaltje komt, mogen veel jonge talenten niet eens een website ontwerpen of bouwen, maar gewoon weer de zoveelste correctieronde uitvoeren op dat ene foldertje. “Maar het is wel handig dat we ze voor het online gedeelte kunnen inzetten. Voor het geval dát, hè?” Zeer teleurstellend dat zoiets gebeurd en zeer jammer van het veelbelovende talent dat wordt verspild!
 
Mij lijkt het slim om specialisten van buitenaf in te huren, zodra een project er om vraagt. Als van tevoren de scope van een project zorgvuldig wordt ingeschat, kan dit worden mee begroot in de offerte. Kost wat meer geld, maar nog altijd beter dan een werknemer op zijn gat laten gaan zodra het project te complex wordt. Kwaliteit kost geld, maar iets laten mislukken kost een fortuin. En ik geloof dat de meeste digitale experts hun handen al vol hebben om de laatste ontwikkelingen bij te kunnen benen. Van hen wordt toch ook niet verwacht dat ze perfect een bestand aan kunnen leveren aan de drukker?
 
Ik vind dat je technische of creatieve DTP-ers die ook nog eens alle digitale kneepjes beheersen, niet zo maar een DTP-er mag noemen, maar een HSMD5P-er. Oftewel: het schaap met de 5 poten. Maar je weet wat ze zeggen over het schaap met de 5 poten? Dat deze nooit op alle 5 poten tegelijk kan lopen? En mocht dat wel zo zijn... biedt hem/haar op z’n minst een fatsoenlijke pensioenregeling aan... toch?